Denk jij ook weleens: ik moet altijd hard werken om iets voor elkaar te krijgen.
Die constante druk om maar te blijven pushen, harder te werken, jezelf te bewijzen en te voldoen aan alle verwachtingen? Het voelt soms alsof je tegen een onzichtbare stroom in zwemt, waarbij elke kleine winst meer lijkt op overleven dan echt leven.
Onderweg raak je een stukje van jezelf kwijt. Je dromen. Je passies. Wie je bent. En ergens diep vanbinnen knaagt het gevoel dat het ook anders kan. Minder vechten, meer flow. Niet meer leven op de automatische piloot, maar in lijn met wat jou echt gelukkig maakt.
Herkenbaar?